Dość często słyszy się opinię, że karabinek MSBS/GROT jest kopią karabinków SCAR i/lub ACR (dawniej Magpul Masada).
Zapomnijmy na chwilę o tym, że od dobrych 100 lat znakomita większość konstrukcji strzeleckich stanowi wariacje na temat stosowanych wcześniej rozwiązań lub też wprost je powiela (naprawdę nie jest łatwo wyważyć otwarte drzwi albo wymyślić koło na nowo) i zerknijmy na SCAR i MSBS z bliska i w szczegółach, by sprawdzić, jak wiele SCAR jest w MSBS.
Oba te karabinki dzieli mniej więcej 8 lat – SCAR był opracowany wcześniej niż MSBS, więc, biorąc pod uwagę jakieś tam zewnętrzne podobieństwo obu konstrukcji, głosy o kopiowaniu rozwiązań z tej broni do MSBS/Grot być może mają podstawy. Czy faktycznie tak jest – sprawdzimy. Wzięliśmy na warsztat cywilne wersje obu karabinków przystosowane do prowadzenia wyłącznie ognia pojedynczego – wersje „wojskowe” różnią się od nich nieco, ale nie są to różnice mające znaczący wpływ na ogólną konstrukcję danego karabinka.
Zarówno SCAR, jak i Grot działają na zasadzie odprowadzenia części gazów prochowych przez boczny otwór w ścianie lufy i są wyposażone w układ gazowy z tłokiem o krótkim skoku. Rzec by można – klasyka. Praktycznie każdy nowoczesny karabinek działa na tej zasadzie, a spora część z nich ma taki właśnie układ gazowy, znany od kilkudziesięciu lat.
Pierwszą zasadniczą różnicą jest budowa układu gazowego oraz zespołu ruchomego obu karabinków. W SCAR zastosowano dwupołożeniowy regulator gazowy z blokadą uniemożliwiającą jego nieintencjonalne wyjęcie. W przypadku Grota regulator można przekręcić w położenie do wyjęcia, pokonując jedynie opór stawiany przez zapadkę – ten element jest zresztą najbardziej krytykowany w polskim karabinku przez jego wojskowych użytkowników.
Na bloku gazowym SCAR osadzona jest także składana muszka z osłoną, podczas gdy MSBS nie ma w ogóle stałych przyrządów celowniczych, lecz jedynie montowane na szynie MIL-STD-1913.
